W dniu 18 marca 2013 roku o godzinie 800, w Zespole Szkół Ogólnokształcących odbyło się spotkanie z panią Romaną Danutą Starzyk-Kotwińską. Dodatkowo miała miejsce promocja książki ,,Monidło i Asterka’’, która została wydana przed rokiem.
Publikacja jest zapisem wspomnień z deportacji na Sybir oraz wędrówki przez Środkowy Wschód z armią Generała Władysława Andersa. Dzieło jest pełne opowieści, które wzbudzają silne emocje w czytelniku. Oto opinia Pana Janusza Sanockiego, Burmistrza Nysy w latach 1998-2001: ,,(…)są te wspomnienia autentyczne, dramatyczne i wzruszające jednocześnie. Wzruszające – bo na tle okrutnych realiów wojny, wywózki i tułaczki – możemy obserwować kochającą się rodzinę, dzielnych ludzi, możemy widzieć jaką siłę ma wiara w Boga, jak pieczołowicie w tych trudnych krańcowo realiach polscy zesłańcy pielęgnują polskie tradycje, jak łamią się każdym okruchem dobroci, przyjaźni i solidarności.” Autorka książkę poświęciła pamięci swojej rodzinie: rodzicom, synowym, synom, wnukom, prawnukom. Dlaczego taki tytuł? To proste. Monidło to portret rodziców kobiety, a Asterka to najmłodszy brat Pani Danuty. Te dwa określenia, jak sama wspomniała, towarzyszą jej od czasów dzieciństwa do obecnych lat.
Bohaterka dnia przybliżyła wszystkim zgromadzonym w pięknej, barokowej auli, jak niezwykle ciężką i smutną drogę przeszła w swoim życiu. Była to świetna lekcja nie tylko historii, ale i patriotyzmu. Dodatkowo wraz z przyjaciółmi zaśpiewała piękne, staropolskie pieśni.
Moje pokolenie, żyjąc w wolnym kraju, nie zawsze docenia poświęcenie przodków. To błąd, ale błędy są od tego, aby stale uczyć się ich unikać.
Publikacja jest zapisem wspomnień z deportacji na Sybir oraz wędrówki przez Środkowy Wschód z armią Generała Władysława Andersa. Dzieło jest pełne opowieści, które wzbudzają silne emocje w czytelniku. Oto opinia Pana Janusza Sanockiego, Burmistrza Nysy w latach 1998-2001: ,,(…)są te wspomnienia autentyczne, dramatyczne i wzruszające jednocześnie. Wzruszające – bo na tle okrutnych realiów wojny, wywózki i tułaczki – możemy obserwować kochającą się rodzinę, dzielnych ludzi, możemy widzieć jaką siłę ma wiara w Boga, jak pieczołowicie w tych trudnych krańcowo realiach polscy zesłańcy pielęgnują polskie tradycje, jak łamią się każdym okruchem dobroci, przyjaźni i solidarności.” Autorka książkę poświęciła pamięci swojej rodzinie: rodzicom, synowym, synom, wnukom, prawnukom. Dlaczego taki tytuł? To proste. Monidło to portret rodziców kobiety, a Asterka to najmłodszy brat Pani Danuty. Te dwa określenia, jak sama wspomniała, towarzyszą jej od czasów dzieciństwa do obecnych lat. Bohaterka dnia przybliżyła wszystkim zgromadzonym w pięknej, barokowej auli, jak niezwykle ciężką i smutną drogę przeszła w swoim życiu. Była to świetna lekcja nie tylko historii, ale i patriotyzmu. Dodatkowo wraz z przyjaciółmi zaśpiewała piękne, staropolskie pieśni.
Moje pokolenie, żyjąc w wolnym kraju, nie zawsze docenia poświęcenie przodków. To błąd, ale błędy są od tego, aby stale uczyć się ich unikać.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz